Segafredo. Vertinn vísar fullum manni á sextugsaldri á dyr, eftir að hann kom inn til að spyrja konu hvort karlmaður hafi einhvern tíma mænt á hana eins og hundurinn hennar geri fyrir utan dyrnar. Karlinn er blindfullur svo hann skjögrar, þrítug konan og vinkona hennar hlæja frekar en sýna þótta.
Eftir senuna segir afgreiðslustúlkan sögu af manni sem kom hér frussandi, einhver grét og eitthvað og eitthvað og drap sig daginn eftir. Þá sagðist einhver vilja fara út með haglabyssu og skjóta alla í lögfræði en stúlkan sagðist hafa sagt honum að láta það eiga sig.
——
Nokkur plastglös fjúka um Lækjartorg. Umgangurinn um torgið á meðan sólin skín er einmitt passlegur til að gaumgæfa alla, þar eru aldrei fleiri en tíu manns í einu – nú er þar enginn, fjögurra manna fjölskylda, kannski ítölsk, svo aftur enginn. Alls enginn, því sólin skín hér ekki lengur. Ég í glugga.